Κλαδί δέντρου κηροπήγιο

 Φιλαράκια μου αγαπημένα, σήμερα θα αφήσουμε τις μινιατούρες των επίπλων και θα περάσουμε σε εργασία μεγάλης κλίμακας. Σαν αντικείμενο και αυτή θα έχει κάτι διακοσμητικό αλλά συνάμα και λειτουργικό μαζί μέσα σε ένα σπίτι. 

Η έμπνευση ήρθε καθώς έκοβα τα μεγάλα κλαδιά μιας αμυγδαλιάς στο σπίτι της αγαπημένης μου πεθεράς, λίγες μέρες πριν εκείνη φύγει απ τη ζωή. Η κοπή αυτή βέβαια, εκτός από υπέροχο ξύλο σε πρώτη ύλη, μου άφησε κουσούρι μια πολύ επώδυνη επικονδυλίτιδα έξω βραχίονα ή το κοινώς λεγόμενο σύνδρομο tennis elbow. Έχετε υπ' όψη σας ότι το ξύλο της αμυγδαλιάς είναι πολύ σκληρό, δεν διαμορφώνεται εύκολα αλλά είναι υπέροχο σε αντοχή και ποιότητα.

Από αυτήν την κοπή λοιπόν, ξεχώρισα ένα μεγάλο κλαδί, από το οποίο έκοψα αυτό εδώ το κομμάτι:

Εικόνα 1

Το μήκος του είναι περίπου 35 εκατοστά στην ευθεία και η διάμετρός του ερχόταν στα 10 εκατοστά.

Έχω έναν εξαίρετο φίλο, ο οποίος ασχολείται για τα καλά με την ξυλογλυπτική πάνω σε κορμούς δέντρων και έτσι άρχισαν να μου περνούν απ' το μυαλό πολλές σκέψεις. Πρώτη μου δουλειά λοιπόν ήταν να καθαρίσω το κλαδί από τον εξωτερικό φλοιό. 

Αυτό έγινε με δύο τρόπους. Η πρώτη φάση με σκεπάρνι ενώ η δεύτερη φάση με σκαρπέλο.

Εικόνα 2

Στην εικόνα 2 έχω τελειώσει την πρώτη φάση του εξωτερικού φλοιού. Στο εσωτερικό του κλαδιού αποκαλύπτεται μια υπέροχη μάζα ξύλου καθαρού και ευωδιαστού. 

Η τελευταία φάση είναι αυτή της λοίανσης. Εδώ αναλαμβάνει δράση τροχός λείανσης δηλαδή μηχανικό εργαλείο, το οποίο προσαρμόζεται πάνω σε τρυπάνι ηλεκτρικό και δίνει άριστα αποτελέσματα. Η φάση αυτή μας έδωσε το αποτέλεσμα στην εικόνα 3

Εικόνα 3

Και τώρα έρχεται το κρίσιμο ερώτημα! Τι θα το κάνουμε το κλαδί; Πολλά γυρόφεραν στο μυαλό μου αλλά, μετά από σκέψη, κατέληξα να φτιάξω κάτι απόλυτα φυσικό, που δεν θα έχει επάνω του την παραμικρή μηχανική λειτουργία. Έτσι ξεκινήσαμε δουλειά!

Εικόνα 4

Επίσης με ένα ειδικό τρυπάνι που μου το δάνεισε ο εξαίρετος φίλος και γείτονας έκανα τις δύο τρύπες που βλέπετε στην εικόνα 4.

Ως δια μαγείας εμφανίστηκε μια ξύλινη λαβή από τενεκέ. Η έμπνευση ήρθε μετά από συννενόηση. Η λαβή κόπηκε και μας έδωσε τα δύο κομμάτια που βλέπετε στην εικόνα 5

Εικόνα 5

Στην εικόνα 5 βλέπετε τα δύο μέρη της ξύλινης λαβής. Όπως βλέπετε, με το ίδιο εργαλείο, ανοίχτηκαν δύο αντίστοιχες τρύπες για να δημιουργηθεί βάση υποδοχής για το κερί. Αντιλαμβάνεστε ότι αποφάσισα να φτιάξω κηροπήγιο πάνω στη βάση του κλαδιού.

Οι δύο ξύλινες υποδοχές, αποχαρτίστηκαν με γυαλόχαρτο, με τρίψιμο στο χέρι. Η περαιτέρω συναρμολόγηση μας έδωσε το αποτέλεσμα στην εικόνα 6

Εικόνα 6

Οι δύο υποδοχές κολλήθηκαν στις αντίστοιχες τρύπες πάνω στο κλαδί, το οποίο, συγκυριακά, ισορροπεί άριστα όπως το βλέπετε. Στην συνέχεια το σύνολο περάστηκε με ειδικό αστάρι ξύλου καθώς και δύο βερνίκια, επίσης ξύλου. Το αποτέλεσμα είναι όπως το βλέπετε στην εικόνα 6. Μια εκπληκτική βελούδινη και απαστράπτουσα υφή σου προσφέρει μια μοναδική αίσθηση σαν αγγίξεις και χαϊδέψεις το ξύλο.

Τελική εικόνα

Εικόνα 7

Εικόνα 8

Εικόνα 9

Το κηροπήγιό μας είναι έτοιμο παιδιά! Ένα τέτοιο δημιούργημα, εντελώς σε φυσική μορφή, χωρίς την παραμικρή προσθήκη πρόσθετου επεξεργασμένου υλικού, οφείλει, πιστεύω να είναι μινιμαλιστικό εντελώς. Έτσι το βλέπετε στην τελική του εικόνα 9.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα φιλιά μου.

@@@@@@@@@@@@@

Ακολουθείστε με και εδώ:

Ανθολογία Γιάννη Πιταροκοίλη